de ingestorte grot

Yue zat voor een grot. Die was 8 jaar geleden ingestort. Hier had ze vroeger met haar 'familie' gewoond. Yue mediteerde om tot zichzelf te komen. Ze zat doodstil en had haar ogen gesloten. Ineens kreeg ze in een flits een visioen over haar verleden.

Ze zag een slechtuitziende, armzalig geklede vrouw bij de grot lopen, het leek wel of ze moest huilen. De vrouw droeg een bundel oude lappen in haar armen. Ze legde de bundel onder een boom en liep huilend weg. Daar lag het bundeltje, het leek of het ademde. Nu werd het donker en begon het te regenen. de lappen bewogen en de bundel begon te huilen. Er kwamen katten naar buiten die de bundel bekeken en mee de grot in sleepte. Een gehavende kat die eerst in de schaduw lag, sprong nu naar de lappen bundel en haalde de lappen voorzichtig weg, zodat je kon zien wat er in zat. Hij keek erin en trok verbaasd en geschrokken zijn kop weg. Yue kon bijna zien wat erin de bundel lappen zat. Ze keek en en zag...

Ineens werd ze door ze door het gekraak van takjes uit haar visioen gehaald. Yue sprong op. Iemand bespiedde haar. Yue trok haar zwaard uit haar riem en keek voorzichtig rond, met haar zwaard in de aanslag. Ze keek in alle struiken en achter elke boom, maar ze vond niets. Ineens hoorde Yue het geritsel van bladeren. Ze keek om en zag nog net iets in het bos verdwijnen. Yue vond het onbelangrijk dat iemand haar bespiedde als diegene wegvluchtte. Ze dacht weer aan de vreemde gedachte die ze kreeg. "Wie was die vrouw? Zou...zou zij mijn moeder zijn?" dacht ze hardop.

De gedaante was niet weggevlucht, zo leek het alleen maar. Ze was de boom ingeklommen, en gooide haar roos voor de neus van Yue. Daarna sprong ze uit de boom. ''Hallo'' zei ze, en pakte haar roos weer op.

"Oh...hooi" Yue was achteruit gesprongen. Als dit een oefening van meester Shanghi was geweest, was ze nu gezakt. Maar die zag ze pas over een paar dagen, dus gelukkig was het geen oefening! "Waarom bespiedde je mij?!?" vroeg Yue. Öf deed je dat niet?!?"

''Ik bespiedde je niet.'' ze grijnsde. ''Ik zat rustig bessen te plukken!'' riep ze, en wees verontwaardigd naar haar tasje vol bessen.

"Oh...sorry..." Nu schaamde Yue zich echt. "nou... veel succes verder..." Yue hoopte dat ze niet vroeg wat zij hier deed. Ze dacht weer aan de droom die ze had. Eigenlijk was het geen echte droom, maar meer een flashback.

''Volgens mij heb je niet naar mijn tasje gekeken.'' zei ze, en wees naar de propvolle tas. ''Maar, wat deed je hier?'' vroeg ze toen dom.

Daar heb je het al, dacht Yue. "Eh...gewoon...mediteren...niets bijzonders, hoor." toen ze er bij nadacht was het vreemd dat ze eerst takjes hoorde kraken en daarna Amore uit de boom zien springen. En dan nog die schim die ze het bos in zag verdwijnen. Er was nog iemand geweest...Maar wie?

Een zwaard kwam uit de bosjes, en landde recht voor Yue. Amore keek er rustig naar, ''Oke, wie is daar!?'' snauwde ze, en keek wantrouwend naar de bosjes.

Yue had gelijk...er was nog iemand in hun midden! Of kwam diegene ook pas net aan. Ze keek naar het zwaard...het had een gele gloed. Yue dacht aan wat Amore eerder tegen haar gezegd had. Dit was weer iemand met een kracht! Ze keek naar de bosjes. Daar zag ze wat ritselen. Yue keek weer naar het zwaard, ze wilde het eigenlijk oppakken en naar diegene in de bosjes brengen. Maar haar leraar had gezegd dat je beter niet aan andermans zwaard kon zitten...waarom wist ze ook niet!

Mau kwam uit de bosjes. ''Hallo.'' zei ze grijnzend, en ze pakte haar zwaard weer. ''Ik ben Mauri, maar noem me maar Mau.'' zei ze grijnzend, en keek naar Amore. ''Oh. Hai Amore.'' zei ze toen arrogant tegen haar, ze mocht Amore echt niet.

yue wist van niets en zei vriendelijk:"Hoi..." Ze keek naar Amore. Kende Amore haar? Zou best kunnen! Maar vond Amore haar wel aardig en Mauri Amore? Yue besloot nog even haar naam te verzwijgen. En keek van de een naar de ander.

''Mau..'' Zei Amore vals, en ze keek Yue aan. ''Ik ga.'' zei ze, en ze rende weg.

Yue kek Amore na. "Wat heeft die ineens?" Ze keek naar Mauri. "Ken je haar?" vroeg ze aan Mau. Ze keek naar de plek waar Amore was verdwenen.